De wereld ligt even stil...

Na de vele weken lockdown mocht ik eindelijk, mits de nodige maatregelen, weer baby’s fotograferen in mijn studio.

Wat was (en ben) ik blij dat ik eindelijk weer mocht doen wat ik het allerliefste doe: baby’s voor eeuwig vastleggen op beeld.

Tijdens een shoot probeer ik steeds de connectie met de ouders te bewaren door een gemoedelijke babbel (ook de baby’s worden lekker slaperig van mijn stem dus dat is ook weer mooi meegenomen 😊).

En wat zijn de verhalen anders, anno 2020. Terwijl het voor die vervloekte 13 maart enkel ging over krampjes, borstvoeding en luieruitslag, gaan de verhalen nu over coronatesten, bevallen met mondmasker en bezoekverbod.

Een dubbel gevoel voor de kersverse mama’s en papa’s. Enerzijds leven ze op een roze wolk, anderzijds missen ze het gevoel van pronken met hun kleine wonder. Geen platknuffelende oma’s, geen foto’s op de schoot van fiere meters en peters, geen babyborrels,… Want de wereld ligt even stil…

En toch…

En toch is er ook iets positief aan de verdomde je-weet-wel-wat. Alle baby’s (en mama’s en papa’s) die ik de laatste maanden over de vloer kreeg in mijn studio zijn een pak rustiger. “Toeval”, dacht ik eerst. Maar ik begin toch stilaan een trend te voelen. Het gebrek aan bezoek en de daarbij horende prikkels zorgt toch duidelijk voor een “happy baby”. Ook de ouders krijgen op manier wat tijd en rust om in hun nieuwe mini-bubbel te wennen en genieten van hun kleine spruit.

En... “happy baby’s” zorgen voor “happy pictures” 😊